Դիցանույշները

(անվերջ էլեգիա)

…Դիցանույշները սարերից իջան մունջ մթնշաղին-

արյունոտ խաչերով, հոգով թախծավետ:

Վաղ արշալույսին վեր ելան նրանք սարերը նորից,

թևանցուկ՝ երկրի ջահել այրաց հետ.-

սարերում վերստին թնդյուն-շառաչ էր - առավել սաստիկ,

առավել անհաշտ,- հետո՝ լռություն սառն ու դառնածին…

Ի՜նչ քաջերի են նրանք պաշտպանել հրագնդերից,

ի՜նչ զոհյալների հետ պսակվեցին…

Դիցանույշները դեռ սարերում են - վես ու արձակվարս,-

Ներքևում կյանքը ղժժում է՝ ինչպես խենթ հավերժահարս…

26.03.2025

Հրանտ ԱԼԵՔՍԱՆՅԱՆ

Մեկնաբանություններ